Goedemorgen lieverds,

Het is vandaag 4 augustus 08:45. Ik heb al twee dagen niets meer geschreven, dus bij deze. Op dinsdag 2 augustus kwam ik in de ochtend rond 07:30 aan op het Centraal station van Warschau. Na de nacht in de trein te hebben overleefd was ik behoorlijk moe. Ik had gehoop een oogje dicht te kunnen doen, tenslotte zat ik weer 11 uurtjes in de trein. Maar, helaas. Na twee koude nachten in Hostel Olet kon ik wel wat slaap gebruiken. Maar, natuurlijk had ik andere reizigers bij mij in de coupe. Geen probleem zou je zeggen, want het is juist leuk om al deze verschillende reiziger tegen te komen onderweg. Maar, ik had het geluk een baby in de coupe te hebben die de hele nacht heeft gehuild. Geloof me, ik ben dol op baby's en helemaal op de kleintjes van mijn broer, want dat zijn de liefste. Maar deze baby maakte mijn nacht heel on-plezierig.

Goed, dat was de nacht. Toen kwam ik even voor 08:00 aan in het Emma Hostel. Dit was een vreemde ervaring. Ik moest een smal straatje in, via een ijzeren hek naar binnen, toen een donker groot trappenhuis in en daar was de voordeur. Toen ik aanbelde maakte een verwarde jongen open. Volgens mij had ik hem wakker gemaakt. Hij zei vriendelijk, komt u maar verder. Ik wist niet of ik dit moest vertrouwen want het was allemaal een beetje donker en duister. Toen kwam ik in een soort van keuken/woonkamer. Toen gingen er allerlei gedachten door mijn hoofd. Zou deze jongen hier alleen wonen en een aantal kamertjes verhuren? Hij kwam met allemaal excuses dat hij te laat wakker was en dat hij nog ontbijt moest halen etc. En, ik zag helemaal geen andere mensen om me heen, alleen die jongen was in het huis. Hij zei dat ik plaats mocht nemen op een stoel en dat hij er zo aan zou komen. Ik dacht, wat gaat hij doen? Zou het gereedschap gaan halen om enge dingen mee te doen?...........

Na een uurtje te hebben gewacht en even op internet de foto's van Praag te hebben geupload kwam het Hostel tot leven. Er kwam bosjes met mensen uit allerlei kamers. Gelukkig, geen verkeerde bedoelingen, gewoon een iets ander hostel dan het vorige. De jongen heeft mij ingechecked, mijn kamer laten zien en alles was inorde. Ik heb een kamer met rozen tapijt, Vanuit de gang kun je goed zien dat ik op de meisjes kamer slaap. En, ik slaap hier helemaal alleen, dat vind ik toch wel even lekker. Alles is goed en wel, de jongen is erg aardige, en hij wisseld zijn diensten met een andere jongen. Ze zijn ontzettend behulpzaam en het ontbijt is gratis. Brood of cornflakes, koffie en thee.

Na een boterham te hebben gegeten ben ik mn bed ingekropen en heb tot half 2 geslapen. Ik moest even wat slaap inhalen. Na mijn middag dutje heb ik mijn kleren van de dag ervoor gewassen en rond een uur of 3 a 4 ben ik met mijn kaart de stad in gegaan. Het is super mooi weer, de zon schijnt hier flink, de temperatuur is heerlijk. Toen ik bij het centraal station aankwam was ik helemaal overdonderd door de grootte van de stad. Immens groot is het hier, en heel even dacht ik: ' Waar moet ik beginnen en gaat mij dit lukken in drie dagen' ? Ik heb een klein gedeelte van de stad gezien en ben voornamelijk druk geweest met het bezoeken van het Palace of Culture and Science. Dit is een enorm groot gebouw, haast niet voor te stellen dat mensen dit vroeger zonder alle machines en technieken van tegenwoordig hebben kunnen bouwen. Ongelovelijk. Ik heb wat rond gelopen in het centrum, wat mooie dingen gezien en voornamelijk georienteerd in het gebied.

Tegen de avond heb ik een eettentje uitgekozen en ben ik eigenlijk in een soort kuil bij de blob terecht gekomen bij het Hard Rock cafe. Hier speelde een live bandje en de sfeer was erg goed. Mijn ogen waren VEEL groter dan mijn maag en al dat eten kon ik nooit op krijgen. Ik had een vegetarische sandwich besteld en dit waren dus 4 boterhammen uit de oven met allemaal groente ertussen, veel te veel en ik heb de helft moeten laten staan.

Na het hapje was het een uur of 21:00, tijd om richting het Hostel te gaan. Of het verstandig is om rond dit tijdstip alleen over straat te lopen weet ik niet. De automobilisten rijden als gekken door de straten, er lopen veel zwerfers op straat en een hoop apart volk. De zwerfers komen stuk voor stuk op mij af, vragen van alles in een onverstaanbare taal en ze ruiken heel sterk. Ik dacht even, 'Had ik maar om een doggy bag gevraagd, dan had ik ze tenminste een beetje eten kunnen geven.' Maar, misschien moet ik maar gewoon doorlopen en me niet met deze mensen bemoeien en vooral geen medelijden hebben.

Toen ik in het Hostel aankwam wilde ik nog even een aantal dingen op het blog zetten, maar de computer was bezet. Toen ben ik naar mijn kamer gegaan en heb heerlijk geslapen. Dit was mijn eerste dag in Warschau.