Dag 1 in Sicilie
Als ik mijn eigen blog terug lees zie ik dat ik jullie twee keer dezelfde info heb geschreven. Volgens mij moet ik nog even inhaken op Gellert Spa and Bath. Ik was tijdens mijn laatste dag in Boedapest dus naar een spa huis gegaan, dit was heerlijk. Voor 40euro had ik een massage van 40min, een entree kaart voor alle baden en een pedicure voor mijn pijnlijke voetjes. Goddelijk was dit, ik heb heerlijk in de zon gelegen, gezwommen en de massage was soms wat pijnlijk, maar alles zat na 40 min weer op de juiste plek en was los. De pedicure vrouw moest lachen,.. je hebt kleine voeten zei ze en ze wist niet goed waar ze moest beginnen want mijn voeten zagen er prima uit., Ze heeft een beetje van mijn nagels geknipt, beetje gevijld en een mini massage gegeven, toen kon ik weer gaan. Ze had geen idee wat ze moest doen met mijn voeten haha....
Tijdens het zwemmen zag ik twee meiden uit het hostel en heb met hun gepraat. Toen we in een van de overheerlijke natuurlijke warmwater bronnen zaten kwam er een man naar me toe. Hij begon met mij te praten en vertelde dat hij twee huizen had, een in boedapest en een in italie. Afhankelijk van het verhuren van een van zijn huizen in de zomer. Hij was nu in Boedapest omdat het huis in italie werd verhuurd aan toeristen. Ook vertelde hij dat hij een ICT opleiding had gedaan en het erg druk had met zijn baan. Maar, ik merkte op, dat tijdens ons gesprek hij ook andere dingen aan het doen was. Ik wist niet goed hoe ik dit gesprek moest eindigen en wilde niet zo onbeleefd zijn om zomaar weg te gaan. Maar het was een vreemde gebeurtenis,... toen er even een stilte viel zei ik dat ik weer met de meiden ging praten. Hij vroeg: Wil je niet meer met mij praten dan? Dat wilde ik best zei ik, maar ik moet iets aan de meiden vragen...... hij zat heel vrolijk tijdens ons gesprek aan zn............ vul maar in. Goed, ik was gered door de meiden,... heel apart.
Later die middag, na mijn massage was ik nog even in de zon gaan liggen en zag ik een man met een camera binnen komen, hij hield de camera voor zich en was volgens mij aan het filmen. Ik zei dat hij weg moest gaan,.. maar hij ging door en hield de camera op mij gericht,... vieze man ga weg zei ik. Hij zei ik wil alleen een foto van dat gebouw maken. Ook dat was heel vreemd en ik geloofde er niets van. Zo indrukwekkend waren de gebouwen niet. En hij kwam met zijn kleren aan het zwembad binnen. Hij liep verder en hield de camera voor zich vast,.. hij maakte helemaal geen foto's.
Na een tijdje, toen de zon onder ging ben ik richting het hostel gegaan en heb daar nog even gelezen in mijn Academie boekje en muziek geluisterd.
Vroeg in de ochtend moest ik naar de trein omdat deze richting Bratislava vertrok. Deze treinreis ging overigens heeeel goed voor Oostblokse begrippen.
Over Bratislava heb ik al geschreven, dus nu het begin van mijn reis in Sicilie.
De echte dag 1 in Sicilie. Mijn vlucht ging erg goed, ik was mooi optijd en had mij door een taxi chaufeur op het vliegveld in Bratislava laten afzetten. 20 min 20euro. Eindelijk dacht ik, Sicilie, prachtig weer, 30 a 35 graden en een mooie zee......... wooooww
Dit gevoel werd versterkt vanuit de lucht. Onze wereld heeft zo ongelovelijk veel moois te bieden, en ik ben van mening dat wij ons hier allemaal van bewust moeten zijn. En dat wij echt met respect moeten omgaan met ons land en de omgeving willen we deze schoonheid kunnen behouden.
Toen ik me het vliegtuig om 11:00 was geland op de siciliaanse grond was het nog even wachten op mijn tas. Dit ging allemaal prima. In de aankomst hal ging ik op zoek naar een toeristen info point, deze was er niet. er werden wel bussen ingezet voor Palermo. Echter, ik hoef helemaal niet naar Palermo, ik moet naar Trapani. De man achter de balie aangesproken in de hoop dat hij mij kon helpen. Hij zei dat ik een bus moest pakken die klaar stond aan de voorkant van uitgang 2. Die bus zou mijn naar Trapani brengen. Ik was helemaal gelukkig,.. vervoer dat in een keer goed gaat. (Dacht ik) De bus chaufeur keek een beetje vreemd naar mijn hotel naam en straat naam. Na 10min te hebben gekeken naar mijn hotel reservering zei hij: stap maar in, voor 4,20 breng ik je naar Trapani. Maar, ik moet eigenlijk in Erice zijn. Geen probleem, ik breng je naar Trapani. Als dat maar goed gaat.....
Toen ik na heel lange tijd en een onrustige bus rit, met een bijna ongeluk aankwam in Trapani moest ik uitstappen en wist helemaal niemand mij te helpen. Toen kwamen er twee mannen naar mij toe, sleepte mij een cafe binnen, pakten de rugzak van mijn rug, zeiden dat ik rustig moest gaan zitten. Ik kreeg een koffie, en zij zouden voor de rest zorgen. Ooohhoo dacht ik,.. ik ben meteen in de handen van de M...fia. Na meer dan een uur te hebben gewacht kon ik eindelijk om half 2 een bus richting Erice pakken. Die bus chaufuer was een beetje boos omdat ik geen losgeld had en alleen een briefje van 5. Forte forte forte zei hij. Ik heb niet de hele dag de tijd en ik moet opschieten en elders ook op tijd komen, schiet op en ga zitten. Zo iets was het, maar dan in het Italiaans. Ik heb het gewoon grof vertaald haha.
Okey, ik had al meedere telefoontje gepleegd naar het hotel, er was namelijk geen route beschrijving bij de hotel reservering, wat alle hostels wel hadden. Het meisje van het hotel sprak geen woord engels, het enige dat zij kon zeggen was: I don't understand your question. Please repeat. Maar, dat had ik al een aantal keren gedaan en ze bleef herhalen dat ze mij niet begreep. Ik wil potverdorie alleen weten hoe ik bij het hotel moet komen. Inmiddels was ik boven op een berg (Erice) gekomen rond half 3 a 3uur. Weer belde ik het meisje,... en weer zei ze:I don't understand your question. Please repeat.
Ahheòrihawru923r50075ì1&'% etc etc etc. Toen de tourist info gezocht, die was gesloten en ik moest en half uur wachten. Toen zag ik een soort van politie vrouw aankomen, zij vertelde dat ik ong. 10min moest lopen en tekende de route uit. Dit gaat overigens allemaal in het Italiaans,.. ik moet hopen dat ik het met mijn gebrekkige Spaanse woorden kan begrijpen,... tot dusver lukt dat aardig. Kapot en bezweet aangekomen bij het hotel vertel ik het meisje dat ik, netjes uitgedrukt, ontzettend baal van de informatie.... en de ontbrekende route beschrijving. Het is al 4uur en ik ben om 11 uur geland. Weer zegt ze:I don't understand your question. En vervolgens antwoord ze geiriteerd in het italiaans. Dan durft ze ook nog te zeggen dat ik moet wachten op mijn kamer, die is namelijk nog niet schoon. Ik zeg: WAT ???? Ik heb meerdere gasten op een dag.... maar, wat interesseerd mij dat? Er is een check in time en een check out time. check out is om 08:00 in de ochtend en het is al 4uur smiddags. Grrrrrr,.............ahahahaofhwugh geirriteerd gooi ik de rugzak van mijn schouders en ga op een stoel zitten wachten. Na 15min mag ik naar boven.
Op de kamer aangekomen wordt ik even terug geroepen door mijn frustraties.......... het uitzicht is adembenemend mooi. wooow,.. en ik word kalmer. En neem even de tijd om op mijn balkon bij te komen.
Als ik rustig ben, kleed ik me om en ga opzoek naar een supermarkt om avond eten voor de komende dagen te kopen. Voor 15euro ben ik klaar met lokale schapenkaas en een brood,... verrukkelijke kaas. Ik mis nog 20cent en de vrouw zegt dat het niet geeft, het is goed zo. Een paar lokale mannen spreken me aan en ik stel vragen, want help help help hoe kom ik weer beneden. Morgen wil ik naar het strand.
Ze vertellen dat motor vervoer in Erice niet is toegestaan, er gaat maar 4 keer per dag een bus. En het is onmogelijk om naar de Etna te gaan omdat de treinen op kolen rijden en het meer dan een dag duurt voor ik daar aankom en daar dus moet overnachten als ik een wandeling naar de Etna wil maken. Ik baal enorm en voel me heel even opgesloten op een berg, hoe kom ik hier vanaf. En hoe kan ik mij in godsnaam verplaatsen in dit land?
Na de boodschappen maak ik een rondje door Erice en ga op een paar rotsen zitten en even genieten van dit uitzicht. Wat ondanks het slechte vervoer of ondanks het gebrek aan engels sprekende mensen adembenemend blijft.... ik heb er haast geen woorden voor.
Mijn avond eindigd vroeg en ik ga op tijd naar bed. Dag 2 komt eraan.
KUS
Dag 2 in Bratislava
Dag 2 in Bratislava,
Ik ben vroeg in de ochtend opgestaan omdat er om 11:00 een gratis rondleiding door de stad van Bratislava begint.
In mijn kamer sliep een Engels meisje die ook die tour wilden lopen en in de kamer naast ons sliep een Nederlands stel.
Heel toevallig uit Rotterdam en zij wonen vlak bij mij in de buurt, zo heb ik er meteen twee nieuwe kennissen bij.
We zijn met zn alle op de tram gestapt omdat er geen ander vervoer dan dat is in Bratislava.
Om 11:00 stonden we klaar op het plein en begon de tour.Het was een twee uur durende tour en had een aantal dingen gezien die ik de dag ervoor ook al had gezien.
Na de tour hebben we met zn 6en in een vegetarisch restaurantje gegeten, heerlijk gekruid eten met rijst en groenten.
Daarna hebben we ons gesplit en bleef ik alleen over. Ik heb een koffie gedronken en een heerlijke chocolade muffin gegeten.
Toen heb ik de tour opnieuw gelopen omdat ik foto's zonder mensen wilden nemen van de toch prachtige stadje.
Na de foto tour was het erg laat, ik ben ook nog naar een burcht op een heuvel gelopen, erg mooi, eigenlijk schitterend.
Het was al laat en ik moest om 05:00 op omdat ik naar het vliegveld van Bratislava moest om mijn vlucht op tijd te halen naar Trapani, Sicilie.
Ik heb die avond nog twee uur gewacht voor ik op het internet kon, en toen ik eenmaal aan de beurt was keek iedereen mij aan of ik nog lang bezig was.
Dit is de rede van mijn korte verlag en weinig foto's.
Ik zit nu in Sicilie, de tent sluit zo, dus ik kan niet meer schrijven dat dit. Morgen meer, dan zet ik ook alle foto's online en meer,veel meer spannende verhalen.
Mijn tocht en verblijf in Sicilie gaat namelijk op rolletjes :-) of toch niet? Donald, bel jij interpol alvast?
Tot morgen ochtend,dan meer.
Liefs uit een bloedheet Sicilie.
Kus
Dag 2 in Bratislava
Lieverds,
Ik heb al twee uur op internet gewacht,.. nu ben ik er eindelijk op en druppelt iedereen binnen en de rij wordt langer en langer,.... nu wacht iedereen op mij en daar houd ik niet zo van, dan voel ik me een beetje opgelaten.
Het laden van de foto's en het schrijven van mijn verhalen neemt veel tijd in beslag. Ik hoop dat jullie geduld hebben en dat ik morgen in Sicilie tijd heb om even rustig foto's online te zetten en mijn verhalen te schrijven als ik de beschikking heb over internet.
De foto's van dag 1 in Bratislava staan online,.. dag twee en de laatste, vandaag dus... die komen nog.
Even een korte intro, mijn laatste dag in Boedapest was verrukkelijk, ik ben naar Gellert Spa en bath gegaan en heb een pedicure en massage gehad van 40min. Het was geweldig, ik was helemaal ontspannen, heb heerlijk in de sauna gezeten, gezwommen en in de zon gelegen. Nog een paar aparte ervaringen mee gemaakt waar ik later over moet schrijven.
Mijn trein reis naar Bratislava is redelijk goed verlopen, dag 1 was kort maar ok,... vandaag heb ik een mooie en leuke free guide tour gehad en die heb ik zelf nog een keer nagelopen zodat ik een paar mooie foto's kon nemen zonder hele groepen mensen erop. Na het lopen van de tour ben ik nog naar de burcht gegaan boven op een berg. Ook hier was het uitzicht en de burcht weer adembenemend mooi.
Toen ik in het hostel kwam heb ik dus ruim twee uur gewacht voor ik op internet kon. Ik ga nu stoppen met schrijven omdat iedereen naar mij blijft kijken en ik naar bed moet.
Mijn vlucht vertrekt morgen om 08:30 naar Sicilie, paar uurtjes later ben ik daar. Ik hou jullie op de hoogte, ik moet nu naar bedje toe.
Veel liefs vanuit Bratislava. En tot snel in Sicilie. Kusjes voor jullie allemaal.
Dag 3 in Boedapest
Goedemorgen,
Mijn dag gisteren kwam ondanks het redelijk vroeg opstaan, erg moeilijk op gang. Toen ik eenmaal aan de wandel ging en besloot eerst wat warms te eten zodat het savonds niet meer nodig was, begon het keihard te regenen. Gelukkig zat ik binnen op dat moment.
Ik had een kort broekje aangedaan en een shirtje erop, de zon scheen de hele ochtend namelijk flink fel, en de dag ervoor had ik het veeeel te warm met mijn lange broek. Ik dacht dit keer dus beter voorbereid te zijn :-) na het eten twijfelde ik om naar het hostel te gaan en weer mijn lange broek aan te doen. De zon scheen 5min later weer goed en de hele lucht was geklaard.Dus, toch maar geen kleding change.
Ik heb de metro richting het parlement genomen en ben van daaruit mijn wandeling begonnen. Het was niet echt een wadeling, maar meer een gevecht tegen de storm en met moeite kon ik overeind blijven staan. Tijdens het lopen waaiden bijna mijn slippers onder mn voetjes vandaan. Can you imagine?
Het begon weer te regenen, dus het was misschien niet onverstandig geweest me toch om te kleden.... maar ja, ik was nu al aan de andere kant van de stad.
Ik heb een koffie gedronken in de hoop dat het na 5 a 10 weer beter was. Dit werkte niet, dus ben gewoon door de storm verder gelopen. Ik heb een paar leuke shots kunnen maken, niet zo veel als de dagen hiervoor, en ik heb ook iets minder gezien dan gepland. Ik heb het gedeelte rond het parlement gezien en het centraal Pest gedeelte.
Ik hoop dat de paar fotos die ik heb gemaakt wel geslaagd zijn. Wel ben ik van mening dat Boeda verre van het mooiste gedeelte is van heel Boedapest en dat ik absoluut de mooiste stukjes tijdens mijn tweede dag heb gezien.
Toen ik rond een uur of 8 in het hostel kwam heb ik lekkere chipjes en wijn gekocht. Ik zou eigenlijk met een koppel uit duitsland afspreken, via facebook hadden we contact gemaakt, maar ze had het verkeerde nummer doorgegeven dus ik heb haar niet kunnen bellen. Ik heb nog geprobeerd een internationaal duitse code ervoor te draaien, maar ook dat lukt niet helaas. Er jammer, het was leuk geweest om hun te zien, ik heb ze ontmoet tijdens de tour in Auschwitz.
In het hostel waren nieuwe mensen gearriveerd, poolse meiden en een stel australische jongens, waarvan eentje eigenlijk uit nl komt maar sinds 9jaar in australie woont. Het was super gezellig en heb mijn chipjes gedeelt en we hebben ontzettend leuk geklets.
Toen zijn we met een groepje van 7man richting een lokaal barretje gegaan en hebben daar een biertje gedronken, toen weer richting het hostel. Ik was best een beetje moe en zij hadden net 9 dagen lang festival achter de rug en hadden nauwelijks geslapen.
In het hostel heeft een van de australische jongens die ook in een band speelt en zangers is, voor mij heel lief liedjes gezongen en op zijn gitaar gespeelt. het was echt ontzettend leuk. Ik ben er van overtuigd dat allen reizen vele voordelen met zich mee brengt, mensen maken sneller contact, jij bent zelf een stuk toegankelijker en je leert ontzettend veel mensen kennen. Ik vermaak me goed, zowel alleen als met al die aardige hostel bezoekers.
Het was inmiddels 2uur in de nacht en tijd om te gaan slapen. Vandaag is namelijk DE sharmila dag. mud packing, massages and sun.... i hope.
Liefs uit Boedapest, mijn laatste dag.
Dag 2 in Boedapest
Lieverds,
Ik denk dat jullie gewoon de foto´s moeten bekijken om een indruk te krijgen van het Boeda gedeelte. Rond 11 uur a half 12 ben ik vertrokken vanuit het Hosel, via de Petofi Hid brug ben ik naar de Boeda kant gelopen en heb alles gezien dat ik had uitgezocht voor deze dag.
De mooie heuvel met het prachtige paleis, kastelen, monumenten en een rots kerk, de klim omhoog was behoorlijk zwaar, maar het uitzicht was ontzettend mooi en deze wandeling was het meer dan waard. Ik heb een wandeling van ruim 10uur gemaakt, mijn voeten voel ik goed. Maar, vandaag, mijn derde dag moet ik weer, maar nu de Pest kant. Ik ben gister avond via de beroemde Kettingbrug langs het water aan de Pest kant terug gelopen naar het Hostel, hier heb ik een aantal mooie shots gemaakt van de prachtig verlichte stad.
Ik hoop dat Jill en Maikel mijn plaatjes van de bruggen kunnen waarderen, ook een beetje voor jullie gemaakt ivm jullie afgeronde Civiele opleiding en interresses.
Ik ga mij klaar maken voor de derde dag en een flinke wandeling door het Pest gedeelte.
Ik probeer snel meer te schrijven.
Liefs vanuit Boedapest.
Dag 1 in Boedapest
Toen ik rond de middag eindelijk aan kwam in Boedapest heb ik er bewust voor gekozen een dag even helemaal niets te doen. Ik heb mijn spulletjes geordend op de slaapkamer en heb mijn capitool, citymap en schrijfwaren gepakt.
Voor de tweede dag en de derde heb ik alles gepland. Op mijn tweede dag zal ik het hele gedeelte van Boeda bezoeken en de derde dag het hele gedeelte van Pest. Maar, ik heb ook nog een vierde dag
in Boedapest. Op deze dag ga ik naar een van Europa´s grootste welness oords. Ik ben er nog niet uit of dit Gellert of de Szechenyi-baden worden. De baden verkrijgen hun water uit de rotsen, het
zijn allemaal natuurlijke warmwaterbronnen, er zijn sauna´s, modder pakkingen, zwavelbaden en massages. De entree is niet duurder dan 11euro. Dat kan ik dus niet aan mijn neus voorbij laten gaan.
Toen ik alles had uitgezocht ben ik naar het plaatselijke winkelcentrum gelopen en heb daar wat ontbijt, fruit en groente gekocht. Ook nog even aagehouden door de bewaking omdat men dacht dat ik
spulletjes had gestolen, de piepers gingen af bij binnen komst en toen ik wegging. Maar, geen zorgen, het was mijn camera en de piepers reageerden daar op.
Terug in het Hostel nog even in de capitolen van Sicilie gekeken waar ik nu al van droom, dat worden prachtige dagen, prachtige wandelingen richting de Etna en heerlijk genieten van de zon aan het strand.
Na de mooie plaatjes en verhalen over Sicilie te hebben gelezen ben ik richting mn bed gegaan.
Een dag in Auschwitz en richting Boedapest
Vrijdag ochtend om 04:30 opgestaan. Ik moest mijn tasje netjes inpakken, dochen en daarna uitchecken en het geld voor de afgelopen drie nachten betalen.
Toen ik uigechecked was had ik toch een beetje haast en heb flink doorgestapt richting Warschau Centraal. Ik kwam een half uur voor vertrek tijd aan op het station en vroeg de vrouw achter de balie op welk perron ik moest zijn. Ticket, ticket bleef ze zeggen, maar ik heb helemaal geen ticket nodig, ik wil naar het juiste perron. Na het zien van mijn interrail ticket verwees ze mij naar perron 3, daar zou mijn trein om 06:28 vertrekken. Toen ik nog een paar minuten had voor vertrek zag ik de vrouw van de balie de roltrappen naar mijn perron nemen. Je moet wisselen zij ze, je moet op een ander perron zijn. Ik was zo gelukkig met haar hulp, ik moest de roltrappen weer op, en weer naar beneden naar een ander perron, perron nummer 4.
Eenmaal daar aangekomen moest ik op zoek naar het juiste wagon, ze gaan namelijk niet allemaal dezelfde richting uit. Hier in de Oostblok landen gaat sowieso alles een beetje anders met de treinen, maar daar later meer over.
Ik zat gelukkig op tijd in de trein en zat in mijn coupe met 3 poolse mensen die eerst een beetje nors keken, later ontdooiden ze gelukkig en bleek dat ze ook hun mond hoeken konden bewegen.
Ik moest eruit op station Czechowice-Dziedzice. Ik had mijn moeder gebelt en zij heeft mij alle informatie per mail gestuurd die ik nodig had. Welke bus ik vanuit Czechowice-Dziedzice moest nemen naar Oswiecim en hoe ik van daar naar Auschwitz I en Birkenau moest komen.
Toen ik bij de informatie balie wilden vragen waar de bussen kwamen en waar ik mijn bus ticket kon kopen bleek de vrouw iniedergeval nergens van af te weten. Ook kon zij mij niet vertellen hoe ik die nacht naar Boedpest moest met de trein. Na heel veel vragen vertelde ze mij dat ik de volgende middag, rond 13:00 de trein pas kon nemen. Maar, zoals ik eerder op internet had gezien was dat niet het geval. Er liep een poolse man door het station en net toen ik wilde bellen met de NS in Nederland kwam hij naar me toe en vroeg in zeer goed engels voor de polen of ik hulp nodig had. Ik vertelde hem wat de situatie was en hij heeft mij uitstekend geholpen en met de vrouw achter de balie gesproken.
Ik moest een trein naar Oswiecim nemen en geen bus, de trein is voor mij (gratis) omdat ik natuurlijk mijn Interrail ticket heb. En ik altijd waar en wanneer ik ook ben de trein op kan springen, in heel Europa.
Het station was niet een station dat je deze naam kon geven, er was een hokje waar de mevrouw in zat en verder was dit een verlaten plaats waar je s avonds laat niet alleen moet rond lopen. De perrons kun je ook niet echt perrons noemen. Er zijn wat betonnen verhogingen gestort en die noemen ze perrons. Er zijn geen slagbomen en je kunt gewoon over het spoor lopen als je dat wilt, ook als er een trein aan komt.
Ik had mijn trein naar Oswiecim gevonden en kwam twee Portugeese meiden tegen die met zn tweeen aan het reizen waren. Zij gingen ook naar Auschwitz. Eenmaal in Oswiecim aangekomen na bijna een uur in een trein die niet harder kon dan 20kmh spulletjes bij elkaar gezocht, weer richting info balie gelopen, tas in en locker gestopt en toen vroegen de meiden of ik de dag met hun wilden doorbrengen. Ik zei, If you dont mind, I would like to join you.
Ik dacht eraan dat het te warm was om mijn laaryen aan te houden en zei: Please wait a second, Im gonna change mij shoes. Ik wilde mijn slippers aan doen, dat was een stuk comfortabeler. Maar, ik had 14Zloty betaald voor een kluis waar mijn backpack in zat. Zonder er bij na te denken opende ik de locker en wisselde mijn schoeisel. VER=+!'+%='Ü+%'=+ Ik moet nu dus opnieuwe 14Zloty betalen. maar dat ik echt TE GEK,... ik liep naar de vrouw achter de balie, vertelde mijn verhaal maar ze kon alleen haar handen in de lucht houden en heen en weer schudden met har hoofd. Maar geloof me, ze begreep mij donders goed, samen met haar collega moest ze er zelfs om lachen. Ik kon er minder op lachen want ik kon dubbel betalen voor die kluis. '+%)'%='%=+%Ó''+%(
Mar goed, we liepen de straat uit en moest ong. een km richting de kampen lopen. Onderweg van alles besproken en ik kwam er achter dat een van de meisjes Civil Engineering studeerd in Portugal. Handig dacht ik, misschien moeten wij in de toekomst samen werken. Dus we hebben gegevens uitgewisseld. We kwaen bij de kampen aan en hebben betaald voor een tour guide in het Engels en de twee kampen. Auschwitz I en Birkenau.
We kregen onze head phones en de tour kon beginnen. Wat ik hier allemaal heb gezien,....... het was weer een ontzettend heftige ervaring. maar het kamp Auschwitz verschilt veel van het kamp in Sachsenhausen bij Berlijn. Het lijkt namlijk een dorpje, en het is moeilijk voor te stellen dat deze verschrikkelijke dingen hier hebben plaats hebben gevonden en dat het pas een jaar of 66 geleden is dat dit eindigde.
We gingen (woon) blok 21 naar binnen. En hadden een ontzettend fijne en duidelijk sprekende guide. Het was heel indrukwekkend allemaal en onbegrijpelijk. Toen liepen we de trappen naar boven waar ze in de verschillende ruimten spullen hadden vanuit die tijd. Ik begreep het niet helemaal, want alles is toch vernietigd dacht ik. Niet dus, bij het binnen treden van de eerste kamer sprongen de tranen in mijn ogen, nu nog als ik eraan denk. Er was een hele grote ruimte waar ze al het haar dat afgeschoren is in die tijd bij mannen en vrouwen bewaard achter glas. Ze vertelde ons dat het haar binnen een jaar of 20 misschien is vergaan. Deze haren werden gebruikt voor de textiel industrie waar de gevangen in werkten. Er werden kleren en allerlei andere dingen van gemaakt. Kan iemand zich voorstellen dat je kleding of textielen draagt van mensen die op gruwelijke wijze zijn gemarteld en vermoord..... Het ging maar door en door, er waren ruimten met kleine kinder schoentjes, met de ECHTE koffers, been protheses, noem maar op. Dit is zo verschrikkelijk heftig en emotioneel, het is namelijk pas 66 jaar oud, en als deze gemartelde en vermoorde mensen hebben gedragen of nodig gehad..
Er was ook een ruimte met blikken, dat kon ik niet zo nel plaatsen. maar het blijkt, dat in deze blikken het gif zat waarmee de mensen zijn vermoord. Het werd via ambulance busjes vervoerd zodat het niet zou opvallen. Wanneer de mensen onder de douche stonden werd er via openingen in het plafond-dak dit korrel gif naar binnen gegoten. Door de temperatuur van de mesen verdamte dit korrel materiaal en werd het dus GAS. Ga waarmee miljoenen mensen zij omgebracht. Ik ben van menig dat iedereen een kamp moet hebben gezien, je bewust zijn van de gruwelijke dingen die er zijn gebeurd, en helaas vandaag de dag nog steeds gebeuren maar niet op deze schaal. Zoals mijn moeder schreef in haar reactie, weet dat de mensen die dit hebben gedaan, even waren vergeten dat zij mens waren.
Maar, het kan nog erger, vrouwen mochten namelijk niet zwanger worden en bevallen in de kampen, en zeker niet waneer het een Joodse baby was. het kwam voor dat de vrouwen het konden verbergen en uiteindelijk toch geboorte moesten geven aan hun nieuw wondertje.
De bewaking dacht hier anders over. Voor degene die dit niet aan kunnen, niet verder lezen.
Wanneer werd ontdekt dat er een baby in het kamp was en inmiddels was geboren werden deze baby op de vuilnis hoop gegooit, dood geslagen tegen de muur of gevoerd aan de honden. Ik heb hier gewoon geen woorden voor, en de tranen staan in mijn oogen. Ik ontmoette een koppel, een man en vrouw die samen met hun kinderen en kleinkind ook de kampen wilden zien. Beide ouders, de vader van de vrouw en de moeder van de man hebben in Birkenau vastgezeten en hebben de oorlog overleeft. De man is 4 jaar geleden overleden en de moeder 9 jaar geleden. Heel heftig en heel emotioneel, het is een joodse familie en ze komen uit Israel. Het was een fijn maar emotioneel gesprek. Na afloop van de guide tour heb ik ze veel succes en sterkte gewenst en meegegeven dat ik hoop dat ze een paar mooie dagen van hun vakantie kunnen maken.
Samen met de Portugeese meiden ben ik terug naar het station gegaan. Een van de meiden Teresa was helemaal geschocked, voor mij en het andere meisje Rita was het anders omdat wij beiden al in Sachsenhausen zijn geweest.
Op het station aangekomen hebben we een heerlijke pizza gegeten, mijn eerste eten van die dag, en het smaakte verrukkelijk. We hadden ong. 5uur de tijd voor onze (mijn) trein naar Boedapest zou vertrekken. Zij moesten op dezelfde trein, maar in een ander gedeelte. Zj gaan naar een plaats in Slowakije.
Op het terras bij de pizza bar hebben we nog heel leuk gepraat over van alles, maar ook de emotionele dingen van Auchwitz besproken omdat dit een behoorlijke indruk achterlaat. Als ik voor mezelf mag spreken, zelf na het zien van alle film en de stukken vanuit de geschiedenis boeken te hebben gelezen, na het bezoeken van de kampen blijft dit heel onwerkelijk.
Na een paar uur kwam er een duits reis koppel op het terras bij zitten en ik heb ze bij het gesprek betrokken omdat ik natuurlijk ook een paar woorden Duits spreek. Weer een uurtje later kwam er een nederlands koppel bij ons zitten die ik eerder in het kamp al had gezien en aangesproken. We waren met zn 7enen en iedereen vond het toch heel apart, maar heel knap dat ik helemaal alleen aan het reizen was. We hebben een ontzettend leuke avond gehad en even met wat vrolijke dingen onze dag kunnen afsluiten. Als ik alleen was geweest had ik waarschijnlijk te lang met deze gevoelens rond gelopen.
We moesten alleemaal de trein van 23:30 naar Boedapest hebben en de wagons zouden zich splitsen. Sommige gingen naar Praag, Vienna, Bratislava en ik naar Boedapest. We stonden mooi op tijd op het juiste perron omdat de pizza bar eerder stopte en wij nergens anders konden zitten. Naast de kampen is er namelijk NIETS in Auschwitz. We stapten op verschillende wagons en ik heb moeten rennen voor mijn leven. De man zei dat ik de allerlaatste wagon moest hebben maar dat was voor mijn gevoel bijna 5min rennen en dat met die rugzak, killing kan ik je zeggen en mijn benenen wilde niet meer na 3x 8 uur wandelen.
Eenmaal bij de laatste wagon aangekomen was er geen deur, er hingen allemaal jongens uit de ramen van de trein die ontzetten moesten lachen,... maar zo leuk vond ik het niet, ik was buiten adem. Toen ik de wagon in wilde zei de conducteur: Heb je een reservering, ik zei nee, maar wel een interrail ticket. Toen moest ik weer naar een andere wagon, de vrouw achter de balie had die ochtend namelijk gezegd dat reserveren niet nodig was.
Toen ik eenmaal in de trein stond was er weer een compleet nieuwe ervaring voor mij. In een bekende club of discotheek is het weleens zo druk dat je mannetje aan mannetje staat, nou, dit was erger en ik was helemaal bepakt. iedereen hing uit het raam, het was blood heet, iedereen dronk bier. Kortom, het was een party wagon. Toen ik een conducteur zag vroeg ik voor de zekerheid of ik wel goed zat. Hij begreep er helemaal niets van, weer hielp een andere pool mij in ongelovelijk gebrekkig engels, maar heel goed voor hun doen. Ik moest er af, en dan een uur wachten op een ander station en dan later die nacht een andere trein pakken die vanuit Warschau via Krakow reed. Nee nee nee nee dacht ik. Ik heb een rechtstreekse trein en ik kan blijven zitten tot morgen ochten half 8.
Niet dus, ik moest om 01:00 van de trein af en stopte in Bohumin, geen idee waar dat ligt. Daar moest ik wachten tot de trein om 02:10 zou vertrekken naar Boedapest. Niemand spreekt engels en iedereen tilt zn handen op en begint met het hoofd te schudden,... HELP
Na wat rond te hebben gelopen heb ik mijn perron gevonden en kon ik in de trein stappen die zou vertrekken om 02.10. Of niet dus,... ik heb tot half 4 die nacht in de trein zitten wachten samen met een paar andere leuke reizigers, ontzettend veel verhalen uitgewisselt en gelachen,.. maar de trein wilden niet vertrekken. Om half 4 is het de machinist eindelijk gelukt, we hoorden gezoem en vroeg ons af of dit zijn wekker was waar hij door heen had geslapen. We gingen en eindelijk kon ik mijn ogen sluiten terwijl ik al vanaf 04:30 wakker was.
Deze middag, zaterdag 6 augustus ben ik aangekomen op het station in Boedapest. En heel groooot station en vol met reizigers en party mensen omdat iedereen naar het Siged festival gaat. Dat is op een eiland tussen Boeda en Pest, dit zijn namelijk twee aparte delen.
Bij de tourist information gevraagd naar de weg richting het Hostel, Manderin Hostel. Oooh zei de man, dit kun je makkelijk lopen, deze straat uit en dan linksaf, dan ben je er zo. De grapjas,... met al mijn bepakking heb ik 3kwartier moeten lopen. en ik vroeg nog,.. kan ik een bus of metro pakken,... nee nee, je kunt makkelijk lopen het is een hele mooie route. Die mening kan ik helaas niet met de meneer delen. 3kwartier is best lang met je backpack en de straten waren groot en druk, niet echt mooi.
Maar goed, het Manderin Hostel maakt het helemaal goed. Ze hebben een hele grote woonkamer me keuken, nette bedden (schoon) en een redelijke douche. Van die douche ga ik nu gebruik maken en ik zal de fotos na het douchen online proberen te zetten.
Ik hoop dat jullie van mijn verhaal hebben genoten.
Liefs vanuit Boedapest Hongarije. kusjes
Dag 3 in Warschau
Lieverds,
Ik kan niet te lang schrijven over vandaag. Ben helemaal op na een dag weer ruim 8 uur non-stop te hebben gelopen. Ik ben in de Joodse Ghetto geweest en op de begraafplaats, daarna ben ik met de metro voor 0,50euro cent naar het Park gegaan, helaas was ik kapot toen ik hier aan kwam en heb ik na het Paleis op het water niet veel anders gezien, dus het monument van Chopin heb ik gemist.
Daarnaast werd ik vreugdelijk ontvangen door alle muggen die er in het park waren en hebben zij rijkelijk van mijn bloed gesnoept. Ik reageer hier heel plezierig op,.. bulten van met een diameter van ong. 4cm
Morgen vertrek ik HEEL vroeg (06:00) naar Auschwitz, ik kom rond 12:00 aan. Moet nog even kijken waar ik mijn backpack laat en hoe ik op de plek kom en waar en hoelaat de rondleidingen beginnen. Tegen de avond rond 23:00 heb ik de nacht trein naar Boedapest.
Slaaplekker allemaal en tot snel. Foto's van vandaag zal ik waarschijnlijk rond 6aug pas posten als ik in Boedapest ben.Kus kus voor jullie allemaal.